Kiedy warto sprawdzić obecność pasożytów z krwi a nie z kału?

- wtedy gdy wystepują typowe objawy a wyniki  z kału pozostają ujemne . . dlaczczego?

   Glista ludzka (Ascaris lumbricoides) należy do grupy pasożytniczych nicieni jelitowych. Dorosłe osobniki mogą osiągnąć długość nawet 15-52 cm. Glista ludzka żywi się nabłonkiem niszczonej ściany jelita i substancjami zawartymi w treści jelitowej. Dzięki temu samice mogą składać nawet do 200 000 jaj dziennie. W jelicie cienkim człowieka glista może przeżyć ok. 1 roku. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową - najczęściej w wyniku nieprzestrzegania zasad higieny. Źródłem zakażenia mogą być też niedomyte owoce lub warzywa, na których znajdują się jaja lub picie wody podczas kąpieli w stawie czy jeziorze. Na ryzyko spożycia jaj glisty ludzkiej narażone są zwłaszcza dzieci, które nie mają jeszcze wyrobionych nawyków higienicznych i wkładają do buzi brudne przedmioty z ziemi. Jaja mogą być też przyniesione do domu na butach, zabawkach, kółkach wózków. W tym przypadku mogą pozostawać na podłogach i dywanach.

Pierwsze objawy, które sygnalizują, że organizm zarażony jest pasożytami to: 

• brak apetytu,  nieświeży oddech,  nocne zgrzytanie zębami,  nerwowość
• alergie  - wysypki, łzawienie oczu i  katar ,  sine kręgi czy worki pod oczami
• bóle głowy, częstsze przeziębienia,  zaparcia lub biegunki 
• ból mięśni i stawów, chroniczne zmęczenie 
• Słaby rozwój fizyczny i psychiczny dzieci 

   Glista może, ale nie musi dawać objawów. Reakcja organizmu człowieka na obecność pasożyta zależy od wrażliwości osobniczej.W celu wykrycia zakażenia glistą ludzką nadal  badaniem referencyjnym - zalecanym jest mikroskopowe 3-krotne badanie kału. 

 Wynik w badania mikroskopowego może wyjść tzw.  "fałszywie ujemny"  wtedy gdy:

1.  ->  w naszych jeltach występuje tylko samiec (lub samce)
2.  ->  niedojrzałe samice, które jeszcze nie wysiewają
3.  ->  stare samice,  które już nie wysiewają.

 Wtedy wskazanym badaniem  jest oznaczenie w surowicy przeciwciał  przeciw Askaris lumbricoides. Wysokie miano p-ciał + objawy kliniczne, mogą sugerowąć jedną z trzech sytuacji jak opisano wyżej. W takim przypadku decyzja dalszego postępowania zawsze należy do lekarza.

Kał - to wciąż metoda referencyjna..!. Pasożyt składa jaja w jelitach, szukamy wiec ich tam, gdzie ich środowisko życia - w strawionej treści pokarmowej. Kał dostarczamy do laboratorium kilkakrotnie w ciągu dziesięciu dni  w celu uchwycenia momentu wysiewu. Uwaga ! Jednokrotny wynik ujemny świdczy o czystości jednej próbki - nie o czystości jelit! Procedury podają minimum trzykrotne badanie kału w odstępach jedno/dwudniowych - nie dłuższych!. W celu zwiększenia szans wykrycia jaj w kale zalecamy dostarczenie próbki kału zebranego z dwóch dni w jednym pojemniczku (przechowujemy wtedy kał z poprzedniego dnia w chłodnym miejscu).

  Przykład:  zebraną próbkę kału z jednego dnia przechowujemy w chłodnym miejscu -> do próbki dokładamy kał z drugiego dnia  i przynosimy do laboratorium -> w razie ujemnego wyniku - procedurę powtarzamy do 3 razy, robiąc 1-2 dniowe przerwy między zbiórkami. Kał powinien być zebrany do przystosowanych do tego pojemniczków (pojemnik z łopatką) -> do nabycia w aptece lub laboratorium i opisany imieniem i nazwiskiem.

Krew: morfologia ? -  przeciwciała w surowicy ?

• Wykonując morfologię krwi z rozmazem –  czasami możemy zauważyć podwyższoną liczbę eozynofili, nie jest to jednak potwierdzeniem obecności pasożytów. Ich zwiększona liczba może również wystąpić w chorobach alergicznych, w okresie zdrowienia z chorób o cięższym przebiegu i ...  innych.., ale warto to potwierdzić badaniem w kale.

 Przeciwciała p-Askaris w surowicy ?  

   Odpowiedzią zdrowego organizmu  na obecność pasożytów jest odpowiedź układu immunologicznego w postaci wytworzenia p-ciał przeciwko danemu pasożytowi. W tym przypadku przeciw Askaris lumbricoides (p-Gliście ludzkiej). Po wytruciu pasożytów powstałe p-ciała mogą się utrzymywać na różnej wysokości (zależy to od odpowiedzi immunologicznej i od wielkości zarażenia nawet do roku czasu z tendencją zmniejszania, o ile w między czasie nie dojdzie do ponownego zakażenia i  zwiększenia liczby przeciwciał.  

Obecność  p-ciał niezależnie od ich poziomu może świadczyć:

 - że infekcja toczy się w chwili obecnej

- że może to być pozostałość z tendencją spadkową z dużo wcześniejszej infekcji

- ! a świadczy napewno o tym, że  mieliśmy kontakt z danym pasożytem 

Zaleca się by każde badanie  z wysokimi p-ciałami w surowicy potwierdzone było  badaniem mikroskopowym kału. W innych przypadkach zawsze decyduje lekarz.

Badnie w kierunku owsicy 

Owsiki - małe, białe robaczki (ok. 1 cm) wystepujące u dorosłych, ale najczęściej u dzieci. Często możemy ich zauważyć na powierzchni uformowanego kału. Owsiki bytują w dolnych partiach jelita i tam wysiewają, dlatego metodą ich wykrycia jest wymaz z odbytu lub metoda celofanu przyklejanego na noc do fałd odbytu. Zdarza się, że jaja owsika możemy również znaleźć w rutynowym badaniu kału. Kał przechodząc przez fałdy odbytu na swojej powierzchni może zawierać przyklejone jaja owsików ale nie zawsze.

Procedura pobrania kału w kierunku owsicy opisana w artykule (na pierwszej stronie) "Jak przygotować się do badania"

 

 

   Witamina D w odpowiednim stężeniu sprawia, że kości są mocne,  zęby zdrowe a układ odpornościowy funkcjonuje prawidłowo.

Właściwy poziom tej witaminy to również sprawne funkcjonujący układ krążenia, szczupła sylwetka, a także mniejsze ryzyko rozwoju chorób nowotworowych. W związku z tym powinniśmy dbać o to, by była w odpowiednim stężeniu i co jakiś czas kontrolować jej poziom.

Zarówno nadmiar, jak i niedobór witaminy D w organizmie może zaszkodzić. Niedobór zwykle jest spowodowany niewystarczającą ekspozycją na słońce. W dzisiejszych czasach żyjemy w zamkniętych pomieszczeniach  w pracy, w samochodach, krótko przebywamy na zewnątrz, a wytarczyłaby 25 minutowa ekspozycja  na słońce (twarz, odkryte ramiona) by zapewnić odpowiedni poziom witaminy. Na urlopach wiosna, lato zwykle używamy  kremów z wysokim filtrem co powoduje że promienie UV nie wnikają do skóry i witamina nie jest produkowana. Z kolei jesienią i zimą z oczywistych powodów proces produkcji witaminy  w skórze jest niewystarczający, stąd jej niedobory.

Około 70-75 % społeczeństwa ma witaminę D poniżej wartości referencyjnych (zalecanych).

Skutki niedoboru witaminy D

   Niedostateczna ilość tej witaminy przyczynia się do rozwoju krzywicy u małych dzieci, a u dorosłych do osteoporozy i tzw. osteomalacji, która jest właściwie tym samym co krzywica – rozmiękaniem kości (nieprawidłowy remodeling kości). Poza tym słabnie siła mięśni, w związku z tym mogą się pojawiać problemy z chodzeniem, a prawie zawsze występują bolesne skurcze.
Ponadto niedobór witaminy D zwiększa ryzyko rozwoju otyłości, chorób układu krążenia (szczególnie nadciśnienia tętniczego), cukrzycy, chorób zapalnych, autoimmunologicznych (np. stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń) oraz nowotworów (piersi, prostaty, jelita grubego). Niedobór witaminy D może także przyśpieszyć proces starzenia.
Z kolei niedobór witaminy D w czasie życia płodowego może doprowadzić do zaburzenia rozwoju mózgu dziecka i być przyczyną trwałego uszkodzenia funkcji mózgowych, przez co zwiększa ryzyko wystąpienia schizofrenii czy autyzmu.  

Do przedawkowania zwykle dochodzi w wyniku przyjęcia w nadmiarze zalecanej dawki.

Skutki nadmiaru witaminy D

   Przedawkowanie witaminy D doprowadza do gromadzenia się wapnia w tkankach, m.in. w sercu, a w szczególności w tętnicach i nerkach. W konsekwencji dochodzi do zaburzenia pracy serca i ośrodkowego układu nerwowego. Ponadto zwiększa się zapadalność na kamicę pęcherzyka żółciowego oraz nerek. Przedawkowanie witaminy D jest również niebezpieczne dla płodu, gdyż może powodować jego deformacje, a także choroby kości u noworodka.