Glukoza w dobowej zbiórce moczu (DZM). Oznaczenie glukozy w moczu jest wykonywane przy okazji ogólnego badania moczu. Za fizjologiczne przyjmuje się stężenie niewykrywalne lub niskie. Glukoza staje się wykrywalna w moczu (cukromocz, glikosuria) w przypadku stężenia glukozy w krwi, które przekroczyło zdolność nerek do resorpcji przefiltrowanej glukozy. Na ogół sytuacja taka następuje, gdy stężenie glukozy we krwi wynosi 10-11 mmol/l. Wraz z wiekiem i nasilającym się uszkodzeniem nerek oraz u niektórych osób chorych na cukrzycę próg cukrowy nerek podnosi się i cukromocz nie jest stwierdzany nawet przy stężeniu glukozy w krwi dochodzącym do 12-15 mmol/l. Ze względu na mechanizmy prowadzące do cukromoczu rozróżnia się łagodny cukromocz: typu A: spowodowany obniżeniem progu nerkowego i obniżeniem maksymalnej resorpcji glukozy; typu B- spowodowany obniżonym progiem nerkowym przy prawidłowej resorpcji glukozy; typu C – spowodowany całkowitym brakiem resorpcji glukozy; cukromocz w przebiegu cukrzycy; cukromocz w cukrzycy ciężarnych (dotyczący 5-10% wczesnych ciąży) oraz cukromocz w spowodowany martwicą kanalików proksymalnych nerki w zespole Fanconiego. Zwiększone wydalanie glukozy z moczem może się być spowodowane przez niektóre leki i estrogeny.
- Materiałem do badań jest mocz z dobowej zbiórki (DZM).
Sposób przeprowadzenia dobowej zbiórki moczu:
1. Przygotować czyste naczynie o objętości 2-3 litrów.
2. Zbiórkę moczu rozpoczynamy rano w dniu poprzedzającym badanie. Mocz ranny, po nocy oddać do toalety.
3. Od tej pory każdą porcję moczu zbierać do przygotowanego naczynia, łącznie z poranną porcją moczu dnia następnego.
4. Zebrany mocz dokładnie wymieszać. Zmierzyć objętość i dostarczyć ok. 100- 200 ml moczu do laboratorium.
5. Naczynie opisać: imię, nazwisko, objętość całej zbiórki moczu, czas rozpoczęcia i zakończenia zbiórki.
Pojemnik ze zbieranym moczem podczas dobowej zbiórki należy przechowywać w chłodnym i zaciemnionym miejscu.
Czas oczekiwnaia na wynik - tego samego dnia
