Anty-TPO  polega na oznaczeniu poziomu autoprzeciwciał skierowanych przeciwko tyreoperoksydazie, która jest antygenem tarczycy, występującym na jej komórkach. W połączeniu z tyreoglobuliną tyreoperoksydaza stymuluje proces jodowania L-tyrozyny i chemicznego łączenia mono i dijodotyrozyny, co prowadzi do powstawania hormonów tarczycy T4, T3, rT3.

Przeciwciała anty-TPO stanowią najczulszy parametr w wykrywaniu autoimmunologicznych chorób tarczycy. Przeciwciała anty-TPO uczestniczą w uszkadzaniu tkanki gruczołowej tarczycy, prowadzącym do niedoczynności w następstwie zapalenia typu Hashimoto i w zanikowym zapaleniu tarczycy. Wzrost miana anty-TPO poprzedza pojawianie się pozostałych objawów niedoczynności tarczycy: wzrostu TSH w subklinicznej postaci niedoczynności i spadku FT4 w niedoczynności jawnej. Obecność  anty-TPO stwierdza się u ponad 95% chorych na chorobę Hashimoto i u około 85% chorych na chorobę Gravesa-Basedowa. Wyniki pomiaru stężenia anty-TPO zawsze należy interpretować w kontekście stanu klinicznego i wyników innych badań.

Czas oczekiwania na wynik - tego samego dnia