Oznaczenie jakościowe przeciwciał IgM przeciw wirusowi różyczki w surowicy krwi, przydatne w diagnostyce serologicznej ostrej fazy nabytego zakażenia wirusem różyczki i diagnostyce różyczki wrodzonej.  Różyczka jest łagodną chorobą zakaźną wieku dziecięcego, wywoływaną przez  wirusa Rubella z rodziny Togaviridae. W 30% przypadków przebiega bezobjawowo. Równocześnie jednak należy do grupy zakażeń mających teratogenny wpływ na rozwój płodu, objętych akronimem (TORCH – z ang. toksoplazmoza, różyczka, cytomegalia, opryszczka). Zakażenie pierwotne w trakcie ciąży może być przyczyną wad rozwojowych u płodu (różyczki wrodzonej). Istotne jest więc, aby kobieta planujące ciążę znała swój status serologiczny w stosunku do wirusa różyczki. Wirus po wniknięciu do organizmu płodu (drogą wertykalną) powoduje uszkodzenia śródbłonka naczyń, liczne zakrzepy, zatory i ogniska martwicy, prowadzące do uszkodzenia narządów, rozwoju chorób autoimmunologicznych oraz zaburzeń endokrynologicznych, a także do zmian patologicznych układu nerwowego (opóźnienie umysłowe i ruchowe, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, małogłowie, głuchota). Nabyta przez matkę we wcześniejszym okresie (drogą naturalną lub sztuczną) odporność praktycznie zabezpiecza przed zakażeniem płodu. Przeciwciała klasy IgM specyficzne dla antygenów wirusa różyczki są wykrywalne w organizmie osoby zakażonej już kilka dni po wystąpienia objawów, w tym wysypki, o ile objawy są typowe. Przydatność serologicznych oznaczeń IgM jest tym istotniejsza, im bardziej nietypowe i łagodne są objawy ostrej fazy zakażenia. Wynik jakościowego oznaczenia IgM  przekraczający 2-3 krotnie wartość decyzyjną testu immunochemicznego, wskazuje na pierwotne zakażenie. W trakcie reinfekcji wirusem lub w przypadku odporności uzyskanej w wyniku szczepienia,  poziom IgM opisywany jest zwykle jako słabo dodatni. Po przebytym zakażeniu poziom IgM osiąga maksimum w okresie 3 – 6 tygodni i następnie stopniowo opada w okresie miesięcy. W przypadku diagnostyki pierwotnego zakażenia u kobiet w ciąży, stwierdzenie wyniku dodatniego w pojedynczej próbce potwierdza rozpoznanie. Gdy to możliwe, potwierdzenie wyniku nisko dodatniego można uzyskać przez powtórzenie oznaczenia w nowej próbce po 10 – 14 dniach i porównanie wyników.  Oznaczania IgM znajdują również zastosowanie w potwierdzaniu wrodzonej różyczki u noworodków, gdyż IgM wykrywane w krwi noworodków, w przeciwieństwie do IgG, powstają wyłącznie w organizmie dziecka. W przypadku seryjnych oznaczeń IgM  zaleca się, aby były wykonywane w tym samym laboratorium i tą samą metodą. Patrz też: Różyczka IgG.